PANAHON NG AMERIKANO

 Maling Edukasyon sa Kolehiyo

ni Jorge Bacobo

Maari kong sabihin na higit na mahusay ang edukasyon ng naunang salin-lahi. Sinabing nakakatanda sa atin, at sila ay may katuwiran, na hindi nililinang ng bagong edukasyon ang puso, di tulad ng naunang edukasyon. Panghuli, pinalalabo ng ganitong espesialisasyon, na nakapako sa tagumpay sa propesyon sa hinaharap ang pananaw sa buhay. Nanganib na maging makitid at di-tungkol lamang sa maalwang buhay na material. Oo nga’t kailangan nating maging praktikal. Hindi natin lubusang masasagot ang katanungan kung hindi natin lilinangin ang wastong saloobin at paniniwala, at nang sa gayon ay maihiwalay natin ang latak sa ginto, ang ipa sa palay ng buhay. Dapat nating isagawa ito hindi pagkaraan ng pagtatapos kundi bago magtapos sa unibersidad; sapagkat, kung tapos na ang lahat, ang suma at kakanyahan ng edukasyon ay ang purmulasyon ng layunin ng buhay, kalakip ang tangingkasanayan sa isang aspekto ng karunungan upang magkaroon ng katuparan ang layunin sa buhay sa isang mabisang paraan. Subalit, paano natin maihahanay ang mga elementong ating pilosopiya sa buhay kung lahat ng ating sandal ay iniuukol sa paggawa ng mga takdang aralin, sa mga eksperimento sa laboratory, at kung walang tigil an gating pagtanggap ng mga impormasyon? Muli, nararapat na magsiupo ang mga estudyante sa paanan ni Juan de la Cruz nakakaunti ang pinag-aralan upang matutuhan nila ang tunay na karunungan. Madalas siyang tawaging mangmang, subalit siya ang pinakamarunong sa pinakamarunong,sapagkat natuklasan na niya ang hiwaga ng buhay. Nasa kanya ang kaligayahan ng taong nakababatid ng dahilan kung bakit nabubuhay. Hindi taglay ni Juan de la Cruz sa kanyang kababaang-loob ang adhika at ang “ambisyon na labis ang taas”. Mapapahiya ang maarte at komplikadong alituntunin at gawi ng mga edukadong babae at lalaki kung itatabi sa payak at matibay na mga katangian ni Juan de la Cruz sa gitna ng kahirapan. Matibay na batayan sa isang buhay-panlipunan ang pagmamahal niya sa kanyang tahanan, kalakip ang walang balat-kayong katapatan. Napatunayan na rin ng kanyang pagmamahal sa bayan. Maari bang matuto ang ating mga estudyante kay Juan de la Cruz, o baka naman hindi sila pinagiging karapat-dapat na maging estudyante ni Juan de la Cruz ng ating edukasyon? Sa pagwawakas, napansin ko sa mga estudyante natin ang nakagagambalang babala ng di-wastong edukasyon. Ilan ditto ang sumusunod: kakulangan sa pansariling pasya at pagmamahal sa walang-lamang pilosopiya, dahil na rin naman sa pagsamba sa pahina at nagmamadaling paghahanap ng mga impormasyon; ang unti-unting pagkitil sa kakayahang maantig ng kagandahan at kadakilaan, dahil na rin naman sa espesialisasyon; at ang pagpapabaya sa tungkuling bigyang-katuturan ang pilosopiya sa buhay, na bungang labis na emphasis sa pagsasanay tungo sa pagiging isang propesyonal.

REPLEKSYON

Ayon sa sanaysay, ang edukasyon ng hinaharap na panahon ay patungkol sa pagkamit ng propesyon na kung saan ay di katulad ng sa naunang panahon. Sinasabi rin dito na maralat lamang na maging praktikal tayo sa buhay natin ngayon. At bilang isang halimbawa ng taong mapamaraan, ginamit nilang halimbawa si Juan dela Cruz sapagkat alam na nya ang hiwaga ng buhay ng isang tao.

https://www.academia.edu/33735483/Final_book_sanaysay?fbclid=IwAR2g64ZLaq8PrBmJLSJPvjB6Ok9pOUhplQu0OJrZeD0G8o7MT8tASFgx8Dw